در هوانوردی اصولی مهم هستند که خلبان با آن ها سروکار دارد و آن مانورهای هواپیما است که عبارتند از:

1) اوج: پس از حرکت سریع روی باند و رسیدن هواپیما به سرعتی که بال ها لیفت ایجاد کنندخلبان دماغه هواپیما را بلند کرده و بر نیروی جاذبه ی زمین غلبه می یابند و شروع به اوج گیری می کند و قابل توجه است که در هواپیماهایی که دارای کابین هوای فشرده نیستند مانند هواپیماهای سبک تک موتوره خلبان تا 14 هزار پائی از سطح دریا بیشتر نمی تواند اوج گیری کند زیرا تراکم هوا بسیار کم می شود و اکسیژن به مغز نمی رسد و خلبان دچار اختلال در هوشیاری یا های پوکسیا می شود و حتی ممکن است بیهوش شود و این امر موجب سقوط هواپیما می شوذ و هنگام اوج گیری بایستی به این نکته حیاتی توجه داشته باشد که بال ها بتوانند نیروی بالا برنده ایجاد کنند و چنانچه از سرعت لازم کمتر پرواز کنیم هواپیما دچار واماندگی یا استال می شود و هواپیما مانند یک تکه سنگ به طرف زمین سقوط میکند و چناچه به موقع کنترل نشود دچار حرکات مارپیچی یا اسپین می شود که بسیار خطرناک و کشنده می باشد.

2) فرود: مانوری که از اوج مهم تر است فرود است و متاسفانه اکثر حوادث در هواپیما هنگام فرود رخ میدهد و نشاندن هواپیما بر باند فرود مهارت بسیار بالایی می خواهد که سرعت مطمئنه و کنترل هواپیما بر روی مرکز باند و به آرامی نشاندن هواپیما بر روی باند و کنترل جریان های باد که بعضی مواقع ممکن است باد شدید رو به رو و پشت سر و بادهای بالا برنده و پایین برنده و بادهای چپ و راست بر روی باند و عدم دقت کافی در کنترل هواپیما ممکن است منجر به سقوط شود.

3) هدایت: مانور بعدی در آسمان مهارت در هدایت هواپیما به چپ و راست است که توسط شهپر ها و سکان عمودی انجام می شود و خلبان با استفاده از ابزارهای لازم هدایت هواپیما و پیمودن مسیر به طرف مقصد را انجام می دهد که هدایت هواپیما به سوی مسیر را ناوبری می نامند که خلبان با استفاده از قطب نما و ابزارهای دقیق دیگر از قبیل GPS و طراحی مسیر از قبل هواپیما را به سوی مقصد هدایت می کند.